Ongehaast fotograferen
Voordat ik met Miksang Fotografie kennismaakte fotografeerde ik zoals het geleerd had op de kunstacademie en de fotografie-opleiding: veel foto's maken en op goed geluk een paar gelukte beelden uitzoeken. Mijn fotografieprojecten begonnen met een idee, dat ik conceptueel uitwerkte. Ik ging op zoek. Iedere fotoserie onderbouwde ik met een 'solide' concept. Het creatieve proces betekende vooral: zoeken. Zo nu en dan was er een spontane inval, maar gaandeweg raakte ik moe en moedeloos. Mijn inspiratie verdween ongemerkt naar de achtergrond.
Toen ik in 2006 kennismaakte met Miksang Fotografie, voelde ik direct: dit is het!
Alles wat ik tot dan toe afzonderlijk beleefd had − fotografie, kunst, mindfulness-meditatie en boeddhisme − viel ineens samen. Op een toegankelijke en poëtische manier.
En tegelijk was er ook een schok: ik kon niet zomaar landen in helder zien. In dat eerste jaar herkende ik de flits van waarneming moeizaam. Mijn conceptuele denken zat in de weg. En de ruis van mijn denken was luid! Soms liep ik hopeloos te zoeken. Vaak vroeg ik me af: "Waar is het?"
En regelmatig liep ik letterlijk een paar stappen terug, omdat ik mijn flits in de vertraging herkende.
Zo leerde ik geleidelijk dieper kijken, en begon ik in ontspanning te landen.
Inmiddels ervaar ik een voortdurende wakkerheid − een verliefdheid op mijn alledaagse wereld.
Elke dag opnieuw ontdek ik de natuurlijke schoonheid die altijd al aanwezig is.
Ook als ik denk dat ik geen zin heb om te fotograferen.
Of het weer me tegenhoudt: te koud, te nat, te warm.
Of als ik vastgeplakt zit aan een beeldscherm.
Miksang heeft mijn reactieve en snelle denken diep gekalmeerd. Rustig kijken en oprecht kunnen fotograferen − op eenvoudige wijze − is me niet komen aanwaaien.
Maar nu zie ik steeds vaker moeiteloos de rijkdom van mijn visuele omgeving.
Thuis, in mijn directe omgeving, en overal waar ik ben.
Steeds vaker ervaar ik vreugdevolle verbinding in het hier en nu.
Bevrijd van hard werken. Bevrijd van zoeken. Bevrijd van indelen en oordelen.
Bevrijd van dramatische voor- en nabewerking.
Vrij van iets wel en niet willen.
Vanuit innerlijke kalmte en gelijkmoedigheid herken ik mijn geraakt-zijn.
Ik kijk langer naar wat ik zie - iets nieuws en hetzelfde.
Niets verveelt, alles inspireert. En ik volg rustig en met vertrouwen wat resoneert.
Precies deze gelijkmoedigheid sijpelt ook door in mijn dagelijks leven.